KİRALIK HAYATLAR…

Adı üstünde kiralık.
Zamanı bitince kullanım süreniz dolar. Yada tam tersi, sizi kullananlar, size emir verenler daha doğrusu kiralayanların sizle işi bitince tamam derler.
Rabbim arımızdan yüzümüzü kızartsın, arsızlığımızdan değil derler atalarımız.
Ne oldu?
Bugünde arsızlıktan başlayalım isterseniz.
Arsız insan elips şeklindedir.
Yuvarlaktır.
Yumuşaktır.
Dik duramaz.
Omurgası yoktur.
Omurgalı insan ise bir şey isterken ya da dilerken, utanır, yüzü kızarır.
İşte bu sebeple yazdım yukardaki yazıyı.
Başından iş geçmiş insanların derledikleri manzumeler birikimizidir Ata sözleri.
Bir büyüğün hatırasından aldığım anektotlarla devam edeyim.
Hayırda yarışanlar isimli Kayseri de çektiğim belgeselde 12 bölüm yapmıştık o zaman. Kızılay’ın başından Ayhan Uzandaç abimiz vardı.
Konumuz dağılmadan devam edeyim. İşte o çekimlerde çok hayat hikayeleri çektim. Oradan devam edelim;
Arsız insan, çalar.
Fikrini çalar.
Ben yaptım der.
Fikir babası benim der.
Yanında yöresinde üç beş kişide buldumu değme keyfine.
Ama unuttukları birşey var.
Bu şehir hem çok büyük hemde çok küçük.
Hırsızı kapıya bekçi ederler.
Niye biliyor musunuz?
Az çalsın diye.
Kontrol altına almak için.
Hem hırsızı kontrol altına alırlar hem de artık hırsızlık yaptırmazlar.
Hırsız kendini bey sanmaya başladığında da kulağını çekerler. Gerçi çingeni padişah yapmışlar, ormandan geçerken bu sarmaşıktanda iyi sepet olur demiş. Bu sebeple, makamlarını birinin lütfu ile alanların hayatları iki dudak arasındadır.
Ya bu deveyi güdersiniz ya da bu diyardan gidersiniz.
Bakın, çevrenizde o kadar böyle insanlar çok ki.
Milletin malını kendi malı sanır, esas mal kendisidir de anlamaz. Üç beş pespaye insanları yanına alır dolaşır. Arkasından bir memleketin sövdüğünü bile bile. İşte bu sebepledir ki, iki dudağının arasında olan hayatların rol kesen racon kesen uşağı olmak istemiyorsanız dik duracaksanız.
Niye mi?
At ölür meydan kalır, yiğit ölür şan kalırda ondan.
Bugunlükte bu kadar.
Kalın Sağlıcakla.