MAHKEME KADIYA MÜLK DEĞİL

Bir çoğunun aklından bile geçmeyen işleri yapma başarısı gösteren belediye başkanlarımız oldu.
Dur durak bilmeden projeler ürettiler.
Çalıştılar, çabaladılar, gayret ettiler.

Aynı zamanda siyasi konjektör gereği bağlı bulunduğu partilerine de hizmet ettiler. Hangi partiden olursa olsun. Bu şehre hizmet eden hepimizin baş tacı.
Milletvekillerimizde öyle. İlçe başkanları da.
Bu şehir için emeğini esirgemeyen çalışan herkesten Allah razı olsun. Bu kadar işi yaparken yanında yöresinde olanları ya unuttular, ya da farklı nedenlerle tasfiye ettiler.
Hele bazıları hiç görmezden geldi.
Yaptığınız iş belli. Ne zaman işleri düştü o zaman hatırladılar.
Tabi ki üzücü bir durum bu.
Unuttukları bir şey vardı aslında ''mahkeme kadıya mülk değildi''. Kiracı olduğumuz dünyada, ev sahibi gibi davranıyorduk kaybettik diyecek kimsenin hali yoktu. Aklıma Behlül Dane Hz geldi. Onunla devam edelim isterseniz;  Halife Harun Reşid'in kardeşi Behlül Dane Hazretleri bir gün kardeşinin tahtına geçip oturdu. Birkaç dakika oturmadan hemen sarayın hizmetçileri gördüler. Behlül Dane Hazretlerini tahttan indirdikleri gibi bir de temiz dayak attılar...
Behlül ağlamaya da başlamıştı. O anda saraya Harun Reşit gelerek Behlül'ün neden ağladığını sordu. Oradakiler Behlül'ün büyük ve affedilmez bir hata ettiğini, tahta çıkıp oturduğunu, kendilerinin de tahttan indirip dövdüklerini söylediler.
 Ağabeyinin ağlamasına üzülen Harun Reşit: “Behlül böyle hatalardan dolayı dövülür mü?” deyip, özür diledi. Behlül Dane Hazretleri kardeşine: “Kardeşim ben, beni dövdüler diye ağlamıyorum. Ben birkaç dakika tahta çıkmakla bu kadar dayak yedim, yarın senin durumun ne olur, ne kadar dayak yiyeceksin diye düşünüyor ve onun için ağlıyorum,” dedi.
    Bu sözler Harun Reşid'in gözlerini yaşarttı. O halde söyle nasıl hareket edersem kurtulurum,” dedi. Behlül Dane Hazretleri de şu nasihatta bulundu:  Adaletle hükmet, kimseyi incitme, millet senden memnun olup sana dua etsinler. Ancak o zaman kurtulursun.
Küçük bir kıssadan hisse idi.
Üzerine olan alsın giysin.
Bu arada, ilk cemre düştü. Cemrelerin gönüllerimize, vicdanlarımıza düşmesi dileği ile bugünlükte bukadar.
Bana müsaade.
Kalın Sağlıcakla.