TİMSAH GÖZYAŞLARINI BAŞKALARINA SAKLA

Ölüm kurtuluş mu? Hezeyan mı? Onu bilmiyoruz.
Her canlı ölümü tadacak.
Bugün varız yarın yokuz.
Ölüm bu, ne zaman geleceği belli olmaz.
Kimi genç, kimi yaşlı, kimi çocuk.
İşte en yakın meslektaşımız, mesleki büyüğümüz. Çağın vebası Covid e yenildi.
Ortalık tedbirsiz insanlarla dolu.
Siz ne kadar dikkat ederseniz edin, dikkat etmeyenlerin ve tedbirsizlerin yüzünden bir bakıyorsunuz hastanedesiniz.
Ve bunu yapanların yanına kar kalarak.
Hayat böyle.
İnsanlar bir biri ile küs, bir biri ile barışık bu hayatın içinde olan olgular.
Ama bunca laf ve dedikodular üzerinden insanların hala timsah gözyaşı dökmelerini de anlamıyorum.
Söyleyecek sözleri olanlar ya sözlesin ya da ölene kadar sussun.
Kimse kimsenin ekmeği ile oynayamaz.
Kimse de kimseyi yaptığı yayınla, yaptığı işle de erteleyemez. Hani, canımı sıkmayın ekmeğe muhtaç olursun demiştin ya, bak makamlar da sana bile kalmadı. Yerinde yeller esiyor. Çekildin bak kabuğuna uslu uslu oturuyorsun. Şirketinde otur adam gibi, milletinde moralini bozma.
Ekmek meselesine gelince, Kayseri sana dar gelir. O eski ihtişamınla kükrüyordun, burnun havalarda idi. Ama hayat böyle herkes elinin tersi ile itti.
Gittin.
Heybene de çörek koy.
Çoluğunla çocuğunla köşene çekildin. Bence o köşe sana yakıştı.
Ağzını kapat.
Sus.
Yoksa ağzına bal sürerler.
Hayatı rengarenk görürsün.
Söylemedi deme.
Onun bunun gazı ile çalışıyordun. Sana da kalmadı değil mi?
Veli abiye gelince, Allah rahmet eylesin. Dua ediyoruz ona. Sana dua eden de olmayacak. Millete kan kusturduğun günleri kimse unutmadı.
Seni hiç affetmedim.
Helalleşmediklerin sen Kabe’de iken kulaklarını bayağı çınlatmıştı.
Ne kaldı geriye senin için.
Dualar değil, beddualar, küfürler ve hiç eksilmeyen hava atmaların insanların gönüllerini kırmalarından başka.
Bir tane arayan soranın yok.
Karşılığın yok.
Senin yerinde olsam utanır bu şehri terk ederim.
Onca atılan taklalar yanına kalmayacak.
Etrafa saçtığın olumsuzluklarda.
Kendi günahlarınla çürüyeceksin. Benden önce ölürsen ‘’hakkımı helal etmeyeceğim’’ o salacada yatarken imam sorarsa, sormazsa da bağıra bağıra söyleyeceğim.
Yoksa, ardından davul çaldıracam bu şehre inat.
İşte böyle bir durum olduğunda ismini herkes duymuş olacak.
Ben mi?
Senden önce ölürsem de vasiyetim var, vekalet verdim. Vekilim olanlar aynı şeyi tekrar edecekler.
Bu sebeple senden önce ölmemi de bekleme.
Kalın Sağlıcakla.